saharngh

دانلود آهنگ نارفیق از داریوش امیرکه دید جوابی بهش نمیدم، با دلخوري از در بیرون رفتو گفت: سحر جان، سحرناز، دیروقته باید بریم خونه. پایین منتظرتونم. امیر رفتو به دنبالش خواهراش هم رفتند. اما زیبا و زینب خانوم هنوز ایستاده بودن. رو بهشون فریاد زدم: چرا اینجا وایسادین؟ زیبا با صدایی که هنوز بخاطر گریه، گرفته بود گفت: دکتر گفت لباس مریمو عوض کنیم. من تا صبح بالا سرش بیدار میمونم، اگه خداي نکرده چیزیش بشه... گره ي اخمم بیشتر شد، از بین دندوناي قفل شده جواب دادم: لازم نکرده، براي من دایه مهربونتر از مادر شده. گورتونو گم کنید تا اون روي من بالا نیومده. زیبا خواست جوابی بده که فریاد زدم: گم شید بیرون. هر دو ترسیده نگاهی به مریم انداختنو رفتن بیرون. در اتاق مریمو قفل کردم. به اتاقم پناه بردم. کتمو به گوشه اي پرتاب کردم. لباس خوش دوختمو از تنم بیرون کشیدم. ملحفه رو کنار زدمو دراز کشیدم. خسته بودم. کلافه بودم و یه ذهن پر از فکراي آزار دهنده داشتم. سعی کردم بی خیال دخترمریضی باشم که توي اتاق بغلی خوابیده. سعی کردم به هیچ کدوم از اتفاقات مهمونی فکر نکنم. تلاش کردم که دلم به حال مریمی نسوزه، که اگه لباسشو عوض نکنن سرماخوردگیش حتمی میشه. بی خیال تموم نقشه هایی که کشیده بودمو مریم نقش بر آبشون کرده بود اما چهره ي رنگ پریده ي مریم جلوي چشمام رژه میرفت ، حتی براي یه لحظه اشکاي مریم از ذهنم بیرون نمیومد. جابجا شدم، بالشتو روي سرم گذاشتم، طاقباز خوابیدم، اما هیچ کدومشون فایده اي نداشت تا یه ثانیه هم از فکر مریم بیرون بیام. دکتر گفت مریم دچار شوك عصبی شده، بدنش به شدت ضعف داره.علت همه ي اینا من بودم؟عذاب وجدان خوابیده ام بیدار شده بود و مدام پتک روي سرم میکوبید. مدام سرزنشم میکرد. کلافه از جا بلند شدم، دستی توي موهام کشیدم. به اتاق مریم رفتم. نزدیکش شدم. چشماش بسته بود. لباي همیشه صورتیش به سفیدي میزد. دکتر گفته بود باید لباسشو عوض کنه. کنارش نشستم. پتو رو از روي مریم کنار زدم. نگاهمو کشوندم سمت لباسش، هنوزخیس بود، هنوز تنش سرد بود. بلندش کردم، میون بازوهام گرفتمش. بدن بی جونشو به خودم تکیه دادم. نفس عیمقی کشیدم. بوي خوب عطرش توي مشامم پیچید. دستمو به پشتش بردمو زیپ لباسو پایین کشیدم