saharngh

دانلود آهنگ مرا به خانه ام ببر از داریوش به آرامش رسیده بودم اما هنوزم دلم با آریا صاف نشده بود. وقت ناهار رسیده بود. باید بیرون میرفتمو روبرو میشدم با تموم مشکلاتم. لباسامو با لباساي پوشیده تري عوض کردم. روبروي آینه ایستادم. براي لحظه اي از چشماي دختري که توي آینه بهم نگاه میکرد ترسیدم. انگار هیچ احساسی توش نبود. انگار سرمازده بود. بی حالی چشمامو با مدادي که توي چشمام کشیدم یه کم بهتر کردم. خیلی فاصله داشتم تا بشم همون همیشگی. سعی کردم روي لبهام لبخند بکارم اما نتیجش به هرچیزي شبیه بود به غیر از لبخند. نتونستم یا شایدم نخواستم که لبخندمو بهتر کنم. شالمو روي سرم انداختمو از اتاق بیرون اومدم. آریا روي برنجم قاشقی دیگه از خورشت قیمه ي خوشرنگ ریختم. پري و زیبا تموم تلاششونو کردن تا توجهمو به خودشون جلب کنن اما موفق نبودن. همچنان اخم در هم کشیده بودمو با غذام مشغول بودم. این دو روز طبق خواسته ي مریم هیچ کس مزاحمش نشد. انگار این جدایی یه چیزایی رو به منم فهموند. اینکه تموم حس و حالی که اونشب نسبت به مریم داشتم چیزي به جز یه عذاب وجدان نبود، که با بهتر شدن حالش کمرنگ و کمرنگ تر شد. دیگه نسبت به مریم هیچ کششی نداشتم. شاید اون احساسات مربوط به نزدیکی بیش از حدم به مریم بوده. شاید نیازهاي مردونم بوده که اینجوري خودشو نشون داده. میدونستم با عشق فرق داره. حتی عادت هم نبود. هیچی نبوده جز همون عذاب وجدان یا هرچیز دیگه اي میشه اسمشو گذاشت. صداي کشیده شدن صندلی باعث شد از فکر مریم بیرون بیام. سرمو بالا آوردم مریمو دیدم که داشت کنار زیبا می نشست. زودتر از انتظارم به جمع برگشته بود. زیبا با خوشحالی گونه ي مریمو بوسید: سلام مریم جون، بهتري؟ مریم به سردي جوابشو داد، زیبا با دیدن چهره ي یخ زده ي مریم ، ابرو تو هم کشیدو خودشو مشغول غذا کرد. پري با دیدن مریم نگاهی به من انداخت. هرازچندگاهی متوجه نگاه هاي پرکینه ي پري به مریم میشدم. تموم حواسم به مریم بود که با خونسردي خورش میکشید براي خودش. دیگه لبخند روي لبش نبود. دیگه غذاشو با اشتها نمیخورد. حتی نگاهشم همون نگاه قدیمی نبود. شایدم بهتره بگم اصلا به کسی نگاه نمیکرد. انگار که هنوز حالش خوب نشده